Casu marzu – najbardziej kontrowersyjny ser świata. Dlaczego zawiera żywe larwy?

Jak powstaje casu marzu?

Produkcja zaczyna się od klasycznego pecorino. Gdy ser dojrzewa, jego skórka jest celowo odsłaniana, aby przyciągnąć muchę Piophila casei. Owady składają jaja na powierzchni sera, a po wykluciu larwy zaczynają intensywnie „przerabiać” jego strukturę. Przemieszczając się i trawiąc ser, sprawiają, że jego środek staje się niezwykle miękki, niemal płynny - to właśnie ta konsystencja jest uznawana przez mieszkańców Sardynii za najlepszą.

Skaczące larwy - fakt, nie legenda

Najbardziej niezwykłą, a dla wielu przerażającą cechą casu marzu jest to, że larwy pozostają żywe podczas spożywania sera. Potrafią wyskakiwać nawet na kilkanaście centymetrów, dlatego tradycyjnie Sardowie jedzą go z jedną ręką trzymającą kawałek chleba, a drugą chroniącą oczy. To nie żart, lecz znany lokalny zwyczaj - nieostrożny kęs mógłby skończyć się „niespodzianką” prosto w twarz.

Czy to bezpieczne?

Choć casu marzu jest uważany przez lokalną społeczność za prawdziwy rarytas, w Unii Europejskiej został uznany za produkt niezgodny z przepisami sanitarnymi. Powód jest prosty: ser zawiera żywe larwy, które mogą stanowić ryzyko dla zdrowia. Na Sardynii pozostaje jednak dostępny w półoficjalnym obiegu jako tradycyjny produkt regionalny i jest częścią lokalnej kultury kulinarnej.

Smak, którego nie da się pomylić

Miłośnicy casu marzu mówią, że ser charakteryzuje się wyjątkowo intensywnym aromatem i kremową, niemal lejącą konsystencją. Smak jest ostry, pikantny, a sam produkt - mimo kontrowersji - uznawany bywa za symbol sardyńskiego dziedzictwa i tradycji pasterskiej.

Dlaczego ludzie nadal go jedzą?

Dla mieszkańców wyspy casu marzu to nie tylko jedzenie. To element kultury, dziedzictwa i rodzinnych zwyczajów. Wiele rodzin wytwarza go według receptur przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Dla smakoszy to jeden z najbardziej ekstremalnych i autentycznych smaków, jakie można znaleźć we Włoszech.

Podsumowanie

Casu marzu od lat budzi skrajne emocje: jedni traktują go jako kulinarne wyzwanie, inni nie są w stanie spojrzeć na zdjęcia, nie mówiąc już o spróbowaniu. Jedno jest pewne – to jeden z najbardziej niezwykłych produktów spożywczych na świecie, a jego historia i sposób powstawania czynią go absolutnym unikatem w kulinarnej tradycji Europy.